"Katherine Howe, „Zaginiona księga z Salem”

Konrad Staszewski
17 lut 2015
3 minut(y) czytania

Wiedźma i tajemniczy almanach

Grace Goodwin prosi córkę o zajęcie się sprzedażą starego domu, należącego jeszcze do jej mamy. Connie, młoda doktorantka, z początku nie jest tym zachwycona – musi wymyślić temat swojej pracy i zebrać do niej odpowiednie materiały, co pozostawia niewiele czasu na sprzątanie i przygotowanie zaniedbanej rudery do sprzedaży. Decyduje się jednak pomóc matce, tłumacząc to sobie kilkoma dniami odpoczynku. Podczas porządków niespodziewanie znajduje Biblię, tajemniczy klucz i kartkę podpisaną: Deliverance Dane. Zaintrygowana, postanawia dowiedzieć się czegoś o nieznanej kobiecie. Poszukiwania doprowadzają ją do zaginionego almanachu, wspomnianego w jednym z archiwów. Przeszukując biblioteki i dokumenty oraz sięgając w przeszłość, Connie coraz bardziej zbliża się do odkrycia prawdy o swoich przodkach i ich tragicznych losach.

Jednak nie tylko dziewczyna jest żywo zainteresowana odnalezieniem tajemniczej księgi. Dużą i niezrozumiałą presję wywiera na niej promotor, Manning Chilton. Zmusza Goodwin do poszukiwań nowych źródeł wiedzy z zakresu magii, i robi to z niepokojącą pewnością siebie. Czyżby dokładnie wiedział, czego szukać?

Dlaczego profesorowi Chiltonowi tak bardzo zależy na znalezieniu przez Connie almanachu, nazywanego „księgą zaklęć”, i co łączy młodą doktorantkę z powieszoną w Salem Deliverance Dane, czytelnicy dowiedzą się z „Zaginionej księgi z Salem” – debiutanckiej powieści autorstwa Katherine Howe.

Zanim zacząłem czytać tę powieść, zerknąłem na zamieszczoną na skrzydełku notkę o autorce. Zainteresowała mnie jako informacja o tym, że prowadzi seminaria z wiedzy o magii i czarach i mieszka niedaleko Salem. Sugerowało to bardzo ciekawe ujęcie tematu czarownic. Tym bardziej, jeśli wziąć pod uwagę, iż Howe jest potomkinią jednej z nich, Elisabeth, która notabene występuje w powieści jako postać marginalna.

Główną bohaterką „Zaginionej księgi…” jest Constance Goodwin, absolwentka Harvardu, zakochana w kulturze kolonialnej i interesująca się postrzeganiem przez nią magii. Uparta i pewna siebie, nie chce zawieść promotora, choć żywi do niego sprzeczne uczucia i nie jest pewna jego prawdziwych intencji. Z jednej strony wierzy, iż mężczyzna chce jej dobra, ale z drugiej strony nie wie, co myśleć o jego fascynacji alchemią i chorobliwym wręcz zainteresowaniem poszukiwaną księgą. Chilton, jej jedyny prawdziwy oponent, z początku jest bardzo mało znaczącą postacią. Jego rola nabiera sensu dopiero w trakcie zagłębiania się w fabułę.

Ciekawymi postaciami są także Grace, matka Connie, wyczuwająca aury i lecząca ludzi, oraz konserwator zabytków, Samuel Hartley – przyjaciel Connie, mający odgrywać niezwykle ważną rolę w jej przyszłym życiu. Grace, jedyna osoba świadoma jego znaczenia, trzyma to w tajemnicy. Uważa, że wszystko musi toczyć się zgodnie z odgórnym planem, w którym Sam jest bardzo ważnym ogniwem.

Sama fabuła jednak byłaby nieco nudząca, gdyby nie przeskoki czasowe. Powieść rozgrywa się w XVII wieku (w Prologu, Interludium i Postludium) i w 1991 roku. W tym pierwszym przedziale czasowym autorka opisuje realia życia w Salem w okresie niewyjaśnionych, a wytłumaczonych czarną magią tragicznych zdarzeń. Akcja rozgrywająca się w czasach współczesnych skoncentrowana jest na poszukiwaniu zaginionej księgi, która ma być upragnionym tekstem źródłowym do pracy doktoranckiej Connie, oraz odkrywaniu historii jej przodków. Katherine Howe wplotła w fabułę bardzo dużo elementów historii i zabobonów. Oprócz tego, bardzo realistycznie opisała zmieniające się stosunki międzyludzkie w momentach zagrożenia, gdy człowiek staje się wilkiem dla własnego przyjaciela. W powieści znajdziemy także opisy i próby medycznego wyjaśnienia niektórych zjawisk nadnaturalnych. Elementy te tworzą niezwykły klimat całej powieści, podobnie jak Postscriptum, w którym autorka opisała prawdziwe czarownice i wydarzenia mające miejsce w Salem.

Ciekawostką może być fakt, że autorka otwarcie nie przedstawia swojego zdania na temat tego, czy w Salem w XVII wieku stosowano czary, ale skoro jest potomkinią jednej z uśmierconych wtedy kobiet, jej stanowiska można się domyślać. Ani kategorycznie nie twierdzi, że używano wtedy czarnej magii, ani że jej nie stosowano. Connie także nie do końca wie, co myśleć, gdy wypowiada zaklęcia.

„Zaginiona księga z Salem” jest ciekawą powieścią przeznaczoną bardziej dla młodzieży niż dorosłych, ale i ci drudzy znajdą w niej coś dla siebie.

Książkę można kupićTUTAJ.